Met beide benen op de grond

Op eigen benen leren staan is voor jongeren met NAH vaak een hele uitdaging. Als ik terugdenk aan mijn ervaringen met NAH in deze transitiefase komen het zoeken naar eigenheid, kracht en kwetsbaarheden naar boven. In mijn hoofd hoorde ik ‘blijf bij jezelf’ maar in de praktijk twijfelde ik vaak en worstelde met vragen. Deze zijn terug te brengen tot vier vragen die als een rode draad door de presentatie heen lopen.

Zo vroeg ik mij af hoe ik keuzes kon maken die bij me pasten als ik moeite had met overzicht, structuur en het maken van goede afwegingen. Ook vond ik het moeilijk om niet teveel nadruk op kwetsbaarheden te leggen. Hoe kon zelfbewust op eigen benen leren staan ondanks de behoefte aan zorg en aanpassingen? Dat raakt aan een volgende vraag. Hoe bleef mijn zelfvertrouwen overeind in een wereld met allemaal (ogenschijnlijk) gezonde mensen? Vooral jonge, medestudenten. En hoe kon ik, zonder zielig te zijn, mijn NAH op een duidelijke, korte manier aan anderen overbrengen? Bijvoorbeeld aan een docent of mogelijke werkgever. Wanneer en wat bracht ik ter sprake? 

Klik hier voor de presentatie.

spreker

Petrie van der Wel (1986) is vorig jaar afgestudeerd als psychologe aan de Rijksuniversiteit in Groningen. In het tweede studiejaar is ze geopereerd aan een hersentumor. Na de revalidatie, heeft ze haar leven geleidelijk weer opgepakt. Momenteel werkt ze als vrijwilliger in een revalidatiecentrum en zoekt naar een passende baan. De studie en ervaringen zijn voor Petrie een grote motivatie om inzicht te geven in NAH: het onbegrip te verminderen en de kwaliteit van zorg en leven te verbeteren.